“Iedereen verdient een eerlijke kans, op basis van hun eigen talent”

“Dertig jaar geleden vluchten mijn ouders uit Eritrea naar Nederland. Democratie en vrede zijn voor mij - als kind van oorlogsvluchtelingen - dan ook nooit vanzelfsprekend geweest. Mijn ouders kwamen terecht in Haarlem. Ze kregen een kans om een veilig leven op te bouwen en daar waren ze dankbaar voor.

Ze spoorden mij en mijn zusje aan om er wat van te maken. Ik ben door mijn ouders opgevoed met het idee dat je hard moet werken, én dat je met hard werken alles kunt bereiken. Dat als mensen zeggen dat je iets niet kunt, je je stinkende best doet om hen het tegendeel te bewijzen. Maar hoe ouder ik werd - en hoe beter het met mij ging in het leven - hoe meer ik besefte dat hard werken en talent, niet per definitie tot succes leiden.

Ik heb hard gewerkt, maar ik heb ook heel veel geluk gehad. Er zijn duizenden anderen die net zo hard of zelfs harder gewerkt hebben. En hoe gek dat ook klinkt, dat maakt me boos: geluk mag niet bepalen of je eerlijke kansen krijgt op school, je genoeg hulp krijgt om vooruit te komen, of een kans krijgt op een baan/stage.

Ik kan het niet verkroppen dat je, in een land als Nederland, soms nog steeds mazzel moet hebben. Met de postcode waar je woont, met de kleur van je huid, je geloof, het inkomen van je ouders, noem maar op. En dat je daarom een fijner leven kan hebben dan een ander.

Ik geloof in een samenleving waar mensen op basis van hun talent een eerlijke kans krijgen, en dat we mensen vooruit helpen die het moeilijk hebben. Aan zo’n samenleving moeten we als land blijven werken.”