Laatst ontving ik een herhaalde oproep van het gewestelijk bestuur om me toch maar aan te melden voor een plaats op de lijst voor provinciale staten, of het waterschap. Bovendien verzocht het gewestelijk bestuur ook mensen aan te sporen om zich te kandideren, ook als ze nog geen lid zijn. Een aanmelding moest uiterlijk binnen enkele dagen zijn afgerond. Zoals gewesten alle moeite moeten doen om een redelijke kandidatenlijst voor verkiezingen te organiseren, zo geldt dat ook voor veel afdelingen. Maar niet voor alle gewesten, en niet voor alle afdelingen. Waarom gaat het in de ene afdeling wel goed, en in een andere vaak zo moeizaam? Wat kunnen we van elkaar leren? En, hoe wordt het morgen beter? Is er nog een toekomst voor de sociaaldemocratie, of glijden we weg, zoals in Frankrijk? Daarover gaat deze korte serie verhalen.